Coraz więcej par przyznaje się do braku życia seksualnego. Problemy z erekcją, kłopoty z potencją czy też problemy natury medycznej. Jak poradzić sobie z tym problemem?
Problem braku współżycia seksualnego par znany jest nie od dziś. Zupełnie nie tak dawno zaczęto o tym mówić otwarcie, a osoby borykające się z problemem mogą szukać profesjonalnego wsparcia specjalistów. Wszystko to, za sprawą większej świadomości społecznej, łatwości dostępu do specjalistycznych gabinetów psychologicznych i seksuologicznych oraz wszechobecnemu internetowi.
Problemy ze współżyciem
Mogą być różnorakie, najprościej można podzielić je na te natury medycznej i psychologicznej, choć zdarza się, że początkowo para nie współżyła ze względów medycznych, a później mimo likwidacji przyczyny, boją się podjąć współżycie. Dlatego w takich przypadkach dobrze jest skorzystać z kompleksowej pomocy, czyli wizyty u ginekologa/urologa oraz psychologa/seksuologa.
Przyczyny medyczne:
• zbyt grubą błonę dziewiczą - nie tak łatwo jest ją przerwać podczas stosunku i może powodować bardzo duże dolegliwości bólowe podczas próby współżycia. Tak duże, że partnerzy mogą nawet rezygnować z seksu. Rozwiązanie jest, wbrew pozorom, bardzo proste, błonę przy pomocy skalpela nacina lekarz ginekolog i problem znika;
• bardzo mały penis (jego rozmiar nawet w stanie erekcji uniemożliwia penetrację);
• zaawansowana stulejka, czyli zwężenie napletka, uniemożliwiające lub utrudniające ściąganie napletka (we wzwodzie lub w stanie spoczynku członka) z żołędzi. Nieleczona stulejka może być przyczyną wielu problemów zdrowotnych, utrudnia utrzymanie odpowiedniej higieny i może powodować dolegliwości bólowe uniemożliwiające lub utrudniające stosunek. Najlepszym rozwiązaniem jest zabieg, polegający na usunięciu części lub całości napletka przy znieczuleniu miejscowym;
• spodziectwo - wada wrodzona u mężczyzn, polegająca na umiejscowieniu ujścia cewki moczowej na brzusznej stronie prącia. W zależności od stopnia zaawansowania tej wady może być tylko niewielkim defektem i wpływać na estetykę, niestety w niektórych przypadkach może utrudniać oddawanie moczu i prowadzić do dysfunkcji seksualnych, a w konsekwencji prowadzić do kompleksów i problemów natury psychicznej;
• choroby weneryczne, infekcje bakteryjne i grzybicze, które mogą powodować świąt, pieczenie, podrażnienia;
• chorobliwa otyłość - wprawdzie jest to problem bardzo rzadki, to, niestety, zdarza się. Przyczyna braku współżycia może być wtedy dwojaka, otyłość może uniemożliwiać seks ze względów technicznych, ale może też prowadzić do braku pewności siebie, wstydu i celowego unikania współżycia.
Problemy natury psychicznej:
• pochwica - dysfunkcja seksualna polegająca na mimowolnych skurczach mięśni pochwy przy próbie wprowadzenia członka, czy nawet tamponu. Próby kończą się zwykle bardzo dużymi dolegliwościami bólowymi;
• fobie seksualne - intensywne lęki wiążące się z seksualnością, mogą dotyczyć samego stosunku, gry wstępnej, nagości, czy kontaktu z ciałem/płynami drugiej osoby, fobie leczy się przy pomocy psychoterapii;
• nierealne oczekiwania - choć może to brzmieć dziwnie, są przyczyną ogromu ludzi pragnących rozpocząć życie intymne. Jak łatwo się domyśleć wynikają z braku doświadczeń intymnych i dość często z gromadzenia informacji na temat seksu z kiepskich, a nawet szkodliwych źródeł, np. z filmów pornograficznych, czy internetu. Nierealne oczekiwania mogą dotyczyć siebie samego, partnera, czy też tego jak powinien wyglądać sam stosunek;
• ukryte lub jawne tendencje seksualne - to problem całkiem sporej grupy małżeństw, ze zjawiskiem tym częściej będziemy mieć do czynienia w małych społecznościach i wśród osób z katolickich rodzin. Osoby takie świadome lub nieświadome swoich skłonności homoseksualnych wchodzą w związki małżeńskie, czasem liczą, że „wyleczą się” ten sposób, inni traktują taki związek jako przykrywkę;
• bariera seksualna - może pojawiać się, jeżeli partner/partnerka zrobił coś, co bardzo mocno zraniło drugą stronę np. zdrada, skorzystanie z usług prostytutki, niedotrzymanie jakiejś obietnicy;
• strach przed ciążą - u obu stron może powodować niechęć do seksu, najlepszym rozwiązaniem jest wtedy wprowadzenie odpowiedniej metody antykoncepcji;
• oczekiwanie na inicjatywę drugiej strony;
• najczęściej pierwsza nieudana próba jest łatwa do wytłumaczenia i nie ma poważnych przyczyn, ale pary zestresowane porażką boją się próbować ponownie. Czas między pierwszą a następną próbą jest długi i poprzedzony coraz większym stresem;
• podłożem lęku przed seksem i niechęci do niego mogą być traumatyczne doświadczenia o charakterze seksualnym, np. molestowanie, czy próba gwałtu.
Jeżeli para chce rozpocząć współżycie, ale ma z tym problem, powinna poszukać specjalistycznej pomocy. Najlepiej udać się do psychologa lub seksuologa. Para nie musi iść na spotkanie razem, jeżeli partnerzy czują, że byliby skrępowani i nie potrafiliby się otworzyć, lepiej pójść osobno. Oczywiście nie należy popadać w przesadę, pierwszy raz zawsze jest stresujący.
