Gdy twój poziom cukru znacznie wybiega ponad normę to czas aby głos w naszej głowie głośno powiedział „STOP – ZADBAJ O SIEBIE!”
O stanie przedcukrzycowym mówimy wtedy, kiedy wskazania poziomu cukru we krwi znacznie wybiegają poza górną normę, ale jednocześnie nie są jeszcze na takim poziomie, żeby zdiagnozować cukrzycę typu 2. Jego objawy nie są wyraźne, dlatego osoby znajdujące się w grupie ryzyka powinny regularnie kontrolować poziom glukozy.
W stanie przedcukrzycowym w organizmie występują zaburzenia gospodarki węglowodanowej. Wystąpienie takiego stanu jest głównym czynnikiem ryzyka rozwoju cukrzycy, która przez Światową Organizację Zdrowia została jako pierwsza niezakaźna choroba uznana za epidemię XXI wieku.
WHO podaje, że cukrzyca do 2030 roku cukrzyca stanie się siódmą przyczyną zgonów na świecie.
Obecnie szacuje się, że liczba osób, u których nie zdiagnozowano jeszcze stanu przedcukrzycowego może przewyższać liczbę chorych na cukrzycę nawet kilkukrotnie. Grupą zwiększonego ryzyka rozwoju cukrzycy są osoby z nadwagą i otyłością oraz takie, u których w rodzinie występowały przypadki cukrzycy
Stan przedcukrzycowy jest bardzo groźny, nie daje żadnych klinicznych objawów, a w organizmie zachodzą już patologiczne zmiany w mikronaczyniach krwionośnych. Zbagatelizowany nieuchronnie prowadzi do rozwoju pełnoobjawowej cukrzycy.
Inne określenie stanu przedcukrzycowego to nieprawidłowa glikemia na czczo albo nieprawidłowa tolerancja glukozy.
Wczesne zdiagnozowanie stanu przedcukrzycowego umożliwia uniknięcie wystąpienia cukrzycy. Bez podjętego leczenia i przede wszystkim odpowiedniego postępowania dietetycznego prawdopodobieństwo rozwinięcia się ze stanu przedcukrzycowego typu 2 jest ogromne.
Objawy :
• wzmożone pragnienie;
• senność;
• zmęczenie;
• wzrost apetytu;
• zaburzenia w obrębie wzroku spowodowane retinopatią;
• wzmożone oddawanie moczu;
• przewlekłe choroby nerek.
• u niektórych osób może wystąpić rogowacenie ciemne w obrębie pach, karku, łokci i kolan.
Najpoważniejszy czynnik ryzyka - poza predyspozycjami genetycznymi to :
• nieprawidłowa dieta i nadwaga
• mała aktywność fizyczna.
Wpływ czynników ryzyka związanych z naszym stylem życia jest ogromny i jesteśmy w stanie w większości przypadków zapobiec rozwojowi stanu przedcukrzycowego i cukrzycy typu 2. Typowe leczenie farmakologiczne polega na podawaniu metforminy. Nie należy jednak zapominać, że jest to choroba dietozależna i sama farmakoterapia nie jest w stanie uzyskać prawidłowych wskazań poziomu cukru.
Konieczna jest zmiana diety w kierunki diety o indeksie glikemicznym w średnich, a nawet niskich wartościach.
Trudno też uzyskać prawidłowe wyniki bez obniżenia masy ciała do prawidłowych lub chociaż bliżej prawidłowych wartości.
Dieta najlepszą profilaktyką
Po zdiagnozowaniu stanu przedcukrzycowego konieczne jest niezwłoczne wprowadzenie zbilansowanej diety oraz aktywności fizycznej. Zmiana stylu życia i nawyków żywieniowych ma na celu zapobiec rozwojowi cukrzycy. Aktywność fizyczna nie tylko pozwoli na redukcję masy ciała, ale korzystnie wpłynie na normalizację poziomu glukozy. Podstawą zbilansowanej diety jest regularność spożywania posiłków, na co należy zwrócić szczególną uwagę.
Osoby ze stanem przedcukrzycowym powinny zwracać uwagę nie tylko węglowodany, ale również prawidłową podaż tłuszczów, zwłaszcza jednonienasyconych kwasów tłuszczowych, które znajdują się głównie w oliwie z oliwek i oleju rzepakowym.
Oprócz jakości warto zwrócić także uwagę na ilość spożywanych produktów, bo spożywanie zbyt dużej ilości zdrowych produktów wcale nie da lepszego efektu.
